Lignine is een aromatisch polymeer dat wordt afgezet in de celwand van hogere landplanten, en omvat tot 30% van de niet-fossiele organische koolstof op aarde. Lignine biedt mechanische ondersteuning aan de plant en draagt bij aan het watertransport. Zijn recalcitrante aard is echter een belangrijke beperkende factor bij de verwerking van cellulose in plantaardige biomassa tot fermenteerbare suikers. Het verlagen van het ligninegehalte in de plant heeft dus een sterke economische relevantie, maar resulteert helaas ook in kleinere planten. De onderliggende oorzaak van deze dwerggroei en de geassocieerde groeifenotypen wordt al tientallen jaren bestudeerd, en het meest algemeen aanvaarde model stelt dat de verminderde groei wordt veroorzaakt door een verstoord watertransport. In dit opzicht hebben we onlangs een baanbrekende ontdekking gedaan door aan te tonen dat het verlagen van het ligninegehalte in de plant een verhinderd auxinetransport door het floëem veroorzaakt (El Houari et al., 2021). We hebben ook vastgesteld dat dit waarschijnlijk een secundair gevolg is na een belemmering van het watertransport. Deze relatie tussen lignine, watertransport en floëemtransport is opmerkelijk, en zou een antwoord kunnen bieden op een groot aantal tot nu toe onverklaarde observaties in ligninedeficiënte planten. Via dit project zal ik nu voortbouwen op deze eerdere bevindingen, en de onderliggende oorzaak van ligninemutante fenotypes verder verklaren.