Democratieën zijn gebaseerd op het principe dat alle burgers – ook de verliezers (d.w.z. degenen die niet het gewenste resultaat hebben behaald in een besluitvormingsproces) - zich houden aan de wet en het politieke systeem en zijn procedures in zekere mate steunen. Dit principe wordt “losers’ consent” genoemd. In gevestigde democratieën met hoge niveaus van electorale integriteit, zoals België, is het tot nu toe gelukt om losers’ consent na verkiezingen te verkrijgen. Maar bij het aanvaarden van individuele beleidsbeslissingen, is er ook in deze landen al felle weerstand opgetreden. Verliezers van beleidsbeslissingen lijken niet alleen democratische procedures te betwisten, ze lijken ook bereid te zijn om ondemocratisch gedrag te aanvaarden als reactie op hun verlies. Het is daarom essentieel om losers’ consent in de context van beleidsbeslissingen beter te begrijpen. Bestaand onderzoek over dit onderwerp is echter beschrijvend, richt zich niet op de oorsprong van losers’ consent, en is vooral uitgevoerd in het kader van verkiezingen en referenda. Dit gat in de literatuur wordt aangepakt door de oorsprong van losers’ consent te bestuderen in de context van belangrijke beleidsbeslissingen. Methodologisch steunt het project op focusgroepen, een lab experiment en survey-experimenten. Door te focussen op losers’ consent na beleidsbeslissingen, biedt dit project innovatieve theoretische en empirische inzichten die nodig zijn voor het behoud van een goed functionerende democratie.