Fluor-apatiet is zeldzaam in fossielen. Het is een hoog-kristallijn en opmerkelijk stabiel substraat voor oude paleo-omgevingsproxies. Deze proxy is best gekend in conodonten. Haaientanden bevatten ook fluor-apatiet, doch enkel in hun (stabiel) enameloïde, en niet in hun (onstabiele) dentine. Het wordt echter stillaan duidelijk (mede door ons eigen werk) dat de histologie van haaientanden veel genuanceerder in elkaar zit dan enkel het onderscheiden van enameloïde en dentine. Hier ijveren we voor de combinatie van doorgedreven histologische (SEM op geëtste coupes) met geochemische analyses (CL, EDS, WDS, LA-ICP-MS); dit is een nieuwe maar noodzakelijke voorwaarde als we het volledige potentieel van haaientanden als geochemische tijdscapsules willen aanboren. Onze hypothese, onderbouwd door testresultaten, is dat het met deze combinatie mogelijk is zones in haaientanden te identificeren die niet alleen morfologisch goed op conodonten lijken,maar ook op dezelfde manier als hoogwaardige proxies kunnen worden gebruikt. Deze gecombineerde conodont- (Cambrium-Trias) en haai- (Trias-modern) proxy zou dan uiteindelijk analytisch potentieel hebben voor het volledige Fanerozoïcum. Als voorbeeld zullen we demonstreren dat het enameloïde van haaientanden toelaat om directe U-Pb dateringen uit te voeren, en dat de bekomen ouderdommen kunnen dienen om aan te duiden welke delen van het enamoïde de meest hoogwaardige bewaring vertonen.