De probleemstelling van het onderzoek bestaat in een studie van de hedendaagse documentaire literatuur (roman en theater) na 2000. Het onderzoek wil aantonen dat, aan de hand van specifieke, nader te onderzoeken respresentatiestrategieën de nieuwe documentaire literatuur, anders dan de gepolitiseerde documentaire literatuur van de jaren '60, zich richt op participatie en immersie van de toeschouwer en documenten en reële (historische) feiten op een meer zelfreflexieve wijze integreert. Dit kan verder verduidelijkt worden door de derde generatie te koppelen aan de historische avant-garde, waaraan zij enkele van deze representatiestrategieën ontleent.