In 2018 werden de massale protesten in Nicaragua beantwoord met repressie en dodelijk geweld door de Ortega regering. Voor velen leek dit op de donkerste momenten van de Somoza dictatuur (1936-1979), waarbij beide regimes en de strijd tegen hen met elkaar werden vergeleken of gelijkgesteld. Dit doctoraatsproject onderzoekt de rol van geheugen en ruimte in generatie-overschrijdend verzet tegen autocratie in Nicaragua. Academici inzake autocratisering hebben weinig systematisch onderzoek gevoerd naar generatie-overschrijdende aspecten binnen lange-termijn verzet tegen systemen van autocratie, noch naar de gevolgen die ze kunnen hebben op politieke opvattingen en/of strategieën van activisten. Om deze leemte op te vullen zal dit project interageren met en verder bouwen op Cultural Studies en Memory Studies om de rol van geheugen en ruimte in de (dis)continuïteiten in het verzet tegen 2 opeenvolgende, verschillende autocratische staatsprojecten te ontrafelen. Dit project bouwt voort op de ervaringen en politieke opvattingen van 2 generaties Nicaraguaanse activisten en de gevolgen die de verlopen tijd op hen heeft. Om deze getuigenissen te verzamelen wordt een combinatie van etnografische onderzoeksmethoden en historische data collectie aangewend. Deze case study zal de basis vormen voor een kritisch theoretisch kader inzake generatie-overschrijdend verzet tegen autocratie en waarbij de staat als primaire site van politieke analyse wordt gedecentraliseerd en gedepriviligeerd.