De pathofysiologie van inflammatoire longziekten en hun exacerbaties wordt bepaald door de continue wisselwerking tussen lokale en systemische immuunrespons, en microbiële luchtwegbewoners. Het cystic fibrosis transmembrane conductance regulator (CFTR) gen codeert voor een ionkanaal betrokken bij de pathogenese van vele chronische longaandoeningen. Bij mucoviscidose (CF) leidt een autosomaal recessieve stoornis in CFTR tot visceuze slijmen, een defect dat nu (partieel) hersteld kan worden door CFTR-modulatoren bij CF-patiënten (pwCF). Onze hypothese luidt dat CFTR-modulatie de luchtweg- en systemische gastheerrespons substantieel wijzigt, leidend tot verbeterde mucociliaire klaring en verminderde luchtweginflammatie, en een meer gebalanceerde systemische immuunrespons. Bloed en sputumstalen van pwCF worden voor en na introductie van CFTR-modulatie verzameld in onze bestaande prospectieve biobank. De rol van CFTR zal ontrafeld worden in de luchtweg micro-omgeving (sputumrheologie, inflammatoire merkers en synthetisch sputum model), en de gastheerrespons (single cell analyse en flow cytometrie op leukocyten). Via deze geïntegreerde benadering vormen pwCF bij wie CFTR-modulerende therapie stapsgewijs geïntroduceerd wordt, de basis om mechanismen van luchtweginflammatie en gastheer–micro-organisme interacties te bestuderen in de context van chronische microbiële expositie, relevant voor andere luchtwegaandoeningen zoals astma, chronisch obstructief longlijden en bronchiëctasieën.