De impact van jager-verzamelaars op het milieu is sinds de jaren ‘60 een controversieel onderwerp. In NW-Europa wordt aangenomen dat de mens zijn omgeving pas begon te beïnvloeden toen de landbouw in het Neolithicum (ca. 5300 v.o.t.) werd geïntroduceerd. Uit etnografisch onderzoek blijkt echter dat jager-verzamelaars hun omgeving op verschillende manieren konden vormgeven, o.a. door het gebruik van vuur. Er is weinig bekend over de brandregimes in het finaal paleolithicum (ca. 12.000 – 9500 v.o.t.) en het mesolithicum (ca. 9500 – 5300 v.o.t.) in de zanderige laaglanden van België en Z-Nederland, en over de relaties tussen brandregimes, veranderend klimaat, vegetatiedynamieken en menselijke activiteiten binnen deze periodes. Dit project wil deze vragen voor het eerst binnen de studieregio beantwoorden door houtskoolanalyses op geselecteerde veenafzettingen in verlaten riviergeulen en paleomeren te combineren met paleodemografische modellering, hoge resolutie chronologische modellering, reconstructies van vegetatie en klimaatproxies. De reconstructies van lokale en regionale brandgebeurtenissen zullen het mogelijk maken om natuurlijke en door de mens veroorzaakte branden van elkaar te scheiden. De kennis over hoe veranderende brandregimes interageren met veranderingen in de vegetatie zal van cruciaal belang zijn voor het behoud van de huidige ecosystemen en het voorkomen van catastrofale bosbranden vanwege de huidige uitdagingen die de klimaatverandering met zich meebrengt.