In het afgelopen decennium heeft paleoproteomics veel potentieel laten zien voor archeologie. Eiwitten zijn stabiele biomoleculen die het fenotype van een organisme weerspiegelen en aanvullende informatie bieden naast de genetische code. Paleoproteomics levert waardevolle inzichten op in onderwerpen zoals de gezondheidsstatus, leeftijd bij overlijden, het gebruik en de classificatie van dieren, geslachtsbepaling en de identificatie van voedselresten. Het analyseren van duizenden jaren oude eiwitten, vaak afkomstig van onbekende organismen, brengt echter unieke uitdagingen met zich mee, waarvan er veel nog onopgelost zijn. Met dit postdoctoraal onderzoek wil ik enkele uitdagingen aanpakken door: 1. Het minimaliseren van het verbruik van kostbare resten via de integratie van paleoproteomische monstervoorbereiding met andere analytische methoden, zoals isotopenanalyse. 2. Het toepassen van onze recent ontwikkelde ClassiCOL-soortclassificatieworkflow op specifieke archeologische vindplaatsen en uitdagende resten, zoals die uit de Scladina-grot in België en coprolietmonsters (complexe mengsels). 3. Het aanpakken van de uitdaging van geslachtsbepaling op basis van glazuur door het ontbreken van het AMELY-eiwit in vrouwelijk glazuur aan te tonen via peptide-immuunverrijking. Deze innovatieve workflow zal worden toegepast op zowel menselijke als gedomesticeerde dierencollecties, in samenwerking met mijn co-promotor, Prof. Lisette Kootker.