Dit onderzoek concentreert zich op Europese kunstdocumentaires gemaakt in de jaren 1940, 1950 en vroege jaren 1960
project is gericht op het onderzoeken van twee van zijn sleutelfiguren, die beiden vooraanstaande kunsthistorici waren, critici,
en filmmakers: Paul Haesaerts en Carlo Ludovico Ragghianti. Zowel Haesaerts als Ragghianti
geprobeerd om de disciplines kunstgeschiedenis en kunstkritiek te vertalen in film, met behulp van verschillende
filmische apparaten om de formele aspecten van kunstwerken te analyseren. Opvallend, ondanks hun belangrijke
rol op het gebied van de naoorlogse kunstdocumentaire in Europa en hun grote impact op de
ontwikkeling van de kunstdocumentaire als een onafhankelijk genre, de werken en geschriften van
Haesaerts en Ragghianti zijn ondergewaardeerd.
Als een vergelijkende studie van de kunstdocumentaires door Paul Haesaerts en Carlo Ludovico Ragghianti,
dit onderzoeksproject heeft twee hoofdambities: (1) het onderzoekt hoe Haesaerts en Ragghianti,
met hun begrippen "cinéma critique" en "critofilm" respectievelijk kunnen worden gesitueerd in de
evolutie van de experimentele kunstdocumentaire, en (2) het heeft tot doel aan te tonen hoe beide wetenschappers
filmmakers ontwikkelden nieuwe modellen van kunsthistorische wetenschap door gebruik te maken van cinema. Dit gegeven
perspectief, dit project onderzoekt ook de bijdragen van Haesaerts en Ragghianti aan de
ontwikkelingen van de kritische discipline van de kunstgeschiedenis en kunstgeschiedschrijving.