Verworven CL (vCL) is een uiterst zeldzame ziekte die wordt gekenmerkt door een laattijdige maar acute, ontstekingsgemedieerde afbraak van de elastische vezels (EV) in de huid. vCL is waarschijnlijk sterk ondergediagnosticeerd vanwege het gebrek aan gevoelige klinische of histologische diagnostische technieken. De pathofysiologie is onbekend, maar het klinisch verloop en histologisch onderzoek suggereren onderliggende immuungemedieerde mechanismen. De afbraak van EV kan zich uitbreiden naar andere inwendige organen, wat leidt tot aorta-aneurysma’s en longemfyseem. Dit wijst op overlappende mechanismen van EF-afbraak in huid, aorta en longen.

We vermoeden dat de mechanismen van EV afbraak overeenkomsten vertonen tussen vCL, abdominaal aorta-aneurysma (AAA) en genetisch bepaald thoracaal aorta-aneurysma (ARD), zoals bij het Marfan-syndroom (MFS).

We zullen de diagnostische waarde van elektronenmicroscopie op presymptomatische huid (PS) en eindstadiumhuid (ES) van vCL patiënten evaluaeren. We bepalen de methylering van uit bloed verkregen DNA om een diagnostische episignatuur te identificeren en verandering in biologische processen en signaalroutes te identificeren op basis van de differentieel gemethyleerde genen. In PS en ES zullen we veranderingen in de activiteit van matrixafbrekende enzymen meten, verandering in celdistributie nagaan (voornamelijk om te evalueren welke immuuncellen infiltreren) en we zullen in T-cellen van patiënten nagaan of afbraakproducten van elastine deze activeren. Vervolgens zullen we deze mechanismen van EV afbraak evalueren in humaan weefsel van abdominale en thoracale aorta-aneurysmata in muismodellen voor deze pathologieën.

We verwachten dat de resultaten zullen bijdragen aan het begrip van hoe een auto-immuunrespons een kwetsbaarheid van de EV kan veroorzaken in de context van genetische aanleg en veroudering, en zo nieuwe therapeutische mogelijkheden te identificeren om de EV te beschermen en herstellen.