Caspase (Casp) -12 hangt nauw samen met de inflammatoire Casp-1 en -11 die betrokken zijn bij signalering inflammasoom en mutaties in humane Casp-12 zijn geassocieerd met verhoogde gevoeligheid voor infecties. Huidige begrip van de rol van Casp-12 in de afweer is gebaseerd op de analyse van beschikbare Casp-12 deficiënte muizen. Deze muizen zijn resistent tegen infectie met bacteriële, virale en fungale pathogenen en Casp-12 werd voorgesteld om negatief reguleren inflammasoom activering. We hebben onlangs gemeld dat de bestaande Casp-12 - / - muizen ook gebrek Casp-11, en genereerden we nieuwe muizen die specifiek gebrek Casp-12 aan te tonen dat - in tegenstelling tot de huidige denken - Casp-12 niet noodzakelijk is voor inflammasoom regelgeving (Vande Walle et al. Nature, in press). Mijn onderzoek geeft ook aan dat Casp-12 - / - muizen zijn zeer gevoelig voor LPS-geïnduceerde shock (Vande Walle et al, niet-gepubliceerde resultaten.). Casp-12 moet derhalve voldoen immuun-regulerende functies losgekoppeld van inflammasoom signalering. Om dit te onderzoeken zullen we de weefselspecifieke expressie van Casp-12 bestuderen Aim 1 door analyse Casp-12 / LacZ reporter knock-in muizen waarin de Casp-12-gen wordt vervangen door een � � � � galactosidase (LacZ) reporter. Deze resultaten worden gebruikt in Doel 2, waarin we richten Casp-12 in een cel- of weefsel-specifieke wijze en onderwerpen deze muizen LPS-geïnduceerde shock en bacteriële infecties modellen. Helemaal deze muizen zullen van onschatbare waarde voor de (patho) fysiologische rol van Casp-12 definiëren.