Oudgriekse dialecten vertonen een grote mate van geografische, diachrone, en sociolinguïstische variatie, als gesproken én als literaire variëteiten. Het Hellenistische tijdperk (4e – 1e eeuw v. Chr.) was een cruciale periode voor taalcontact en de opkomst van taalkundig bewustzijn, vanwege de verspreiding van een nieuwe variëteit als lingua franca, de Koiné. Eerder onderzoek focuste op de verspreiding van de Koiné en het gradueel verdwijnen van de andere Griekse dialecten, maar er is nog weinig bekend over de taalkundige en sociale factoren van dialect contact tussen hen, en over de processen verantwoordelijk voor het verdwijnen van de dialecten. Mijn onderzoek zal deze leemte opvullen door dialectmenging te onderzoeken in inscripties en de betrokken communicatieve situaties. Ik zal Dorische dialecten—de weerbaarste variëteit ten opzichte van de Koiné— door middel van een vergelijkende analyse van verschillende regionen bestuderen, om de taalkundige en sociolinguïstische variabelen te vinden die leidden tot taalverandering, zowel lokaal als cross-dialectaal. Mijn methodologie zal bestaan uit een analyse van antieke documenten vanuit het perspectief van de variationele sociolinguïstiek en in de toepassing van theorieën van taalcontact en sociolinguïstische variatie op een corpustaal zoals het Oudgrieks. De resultaten zullen nieuwe inzichten bieden in de geschiedenis van het Grieks en de status van variëteiten en de taalpercepties van diens sprekers.