Mijn project richt zich op het immersieve potentieel van epische scènes met Romeinse spektakels in de laat-Latijnse poëzie. Met spektakels verwijs ik naar de bekende populaire Romeinse evenementen, zoals wagenrennen, jachtspelen, gladiatorengevechten, muziek- of toneelwedstrijden. In het bijzonder richt ik me op twee invloedrijke dichters uit het einde van de 4e en het begin van de 5e eeuw na Christus, Claudianus en Prudentius.

Mijn doel is om te analyseren hoe zulke "spectaculaire" scènes, door middel van retorische strategieën en verbale cues in de tekst die bijvoorbeeld gevoelens, kleuren of fysieke bewegingen uitdrukken, in staat zijn om onze geest en ons virtuele lichaam uit te nodigen om het handelen van de personages in de verhaalwereld te ervaren en zo de aandacht van de lezer te trekken in termen van een immersieve ervaring. Voor dit doel vind ik wat gewoonlijk de enactieve benadering wordt genoemd bijzonder nuttig, d.w.z. hoe lezers, door hun eigen ervaringen en interacties met de wereld om hun heen, in staat zijn om virtueel na te spelen wat een tekst presenteert en zich er dus op een bepaalde manier mee verbonden voelen.

Tegelijkertijd, en ervan uitgaande dat de overwegingen van de cognitieve wetenschappen over de quasi-dialectische verstrengeling tussen constante kenmerken van de menselijke cognitie in de interactie of ervaring met een tekst, en de variabele elementen die bepaald worden door de specifieke culturele context van een publiek, correct zijn, streef ik naar een vergelijking tussen het effect van tekstuele representaties en de manier waarop andere visuele media die spektakels uitbeelden, zoals laatantieke sarcofagen en mozaïeken, kunnen inwerken op kijkers. Dit project ontwikkelt dus een nieuw en productief hermeneutisch hulpmiddel waarmee lezers vanuit een nieuw multidimensionaal perspectief door het poëtische universum van de late oudheid kunnen navigeren.