Dit project analyseert de interacties tussen religie en cultureel erfgoed in Japan tijdens de twintigste eeuw om de invloed van het imperialisme op moderne ideeën en denkbeelden omtrent Boeddhisme beter te begrijpen. Dit met het doel de vorming van transnationale vormen van identiteit, herinnering, en gemeenschap beter in kaart te kunnen brengen. Het onderzoek bewerkstelligt dit door middel van een casestudy van een enkele religieuze gemeenschap in Japan, die van de te Nara gelegen tempel Yakushiji, alwaar een centraal moreel discours over spirituele verbondenheid met het verleden de motivatie biedt voor zowel het behoud van artistiek erfgoed als voor herdenkingsdiensten voor de lekengemeenschap. Deze casus wordt in historisch verband gesteld met: 1) het moderne ideologische gebruik van Boeddhisme als een pan-Aziatische verbondenheid die Japans imperialisme rechtvaardigde, en 2) diverse vormen van “soft power” in naoorlogs Japan waarbij Boeddhistisch cultureel erfgoed langs de Zijderoute wordt geconserveerd ter bevordering van internationale samenwerking. Door een innovatieve combinatie van historische en antropologische methoden toe te passen draagt dit project bij aan vakliteratuur over modern Boeddhisme en Japanse religie. Op theoretisch vlak levert het project een bijdrage aan de godsdienstwetenschap en heritage studies door een postkoloniale, transnationale benadering te formuleren waarvan het perspectief dat heel Azië bestrijkt.