Gevestigde democratieën komen steeds meer onder druk om in het reine te komen met hun gewelddadige verleden. In deze context zoeken belanghebbenden steeds vaker naar manieren om dominante en onderdrukkende narratieven over het verleden te vervangen door ruimte voor meerstemmige narratieven die naast elkaar kunnen bestaan. Historische Verduidelijkingscommissies worden daarbij vaak gebruikt, en worden vaak gekaderd binnen de retoriek van en transitional justice. Dit project onderzoekt of transitional justice wel de beste manier is om dergelijke commissies te kaderen. Het project maakt gebruik van een gemengd onderzoeksmethode die volgende zaken omvat: bureauonderzoek, database-constructie en een diepgaande analyse van een casestudy door middel van empirisch onderzoek, inclusief analyse van primaire bronnen en semi-gestructureerde interviews. De implicaties van dit onderzoek zijn aanzienlijk. Op maatschappelijk niveau heeft de aantrekkingskracht van transitional justice een grote impact op de manier waarop democratieën de onderzoeksprocessen naar het verleden benaderen, maar wat de langetermijnseffecten daarvan zijn is momenteel niet bekend. Ook binnen de academische wereld is dit project bijzonder relevant, aangezien de relatie tussen transitional justice en Historische Verduidelijkingscommissies in gevestigde democratieën nog niet is onderzocht terwijl net die gevestigde democratieën een steeds groter deel uitmaken van transitional justice interventies.