Botaandoeningen komen veel voor bij alle soorten pluimvee en vleeskippen zijn geen uitzondering. Van hittestress is goed gedocumenteerd dat het een negatieve invloed heeft op het vee en de incidentie zal naar verwachting toenemen. Eén van de opvallende problemen is een uitgesproken inductie van botafwijkingen bij vleeskippen en pluimvee. Toch is de regulatie van botgezondheid door hittestress op moleculair niveau niet duidelijk opgehelderd, waardoor een rationele benadering van mitigatiestrategieën niet eenvoudig is. Eén van de mogelijke mechanismen is dat hittestress direct inwerkt op beencellen; osteoblasten en osteoclasten, door Wnt/ β-catenine en bone morphogenetic protein signaling pathways en de osteoblast-geïnduceerde osteoclastontwikkeling te beïnvloeden. Vervolgens reguleert hittestress wellicht ook de botkwaliteit indirect door veranderingen in darmmicrobiota en/of darmbarrière en aangeboren immuniteit van de gastheer, dus via de "gut-bone" as. Dysbiose en verhoogde darmpermeabiliteit worden verondersteld een belangrijke bijdrage te leveren aan botaandoeningen, maar het is onduidelijk of hittestress op een vergelijkbare manier een verminderde botgezondheid kan veroorzaken. Dit onderzoek heeft tot doel de rol van hittestress als mediator van verminderde botgezondheid bij vleeskippen op te helderen. De bevindingen zullen worden bevestigd in een interventiemodel met oraal toegediende Lactobacillus reuteri en MDY, een polymeer dat wordt gebruikt als mucus supplement.