Fundaties van offshore windturbines worden ontworpen voor een levensduur van 20 tot 30 jaar. Na afloop van deze periode wordt er typisch een studie uitgevoerd ter evaluatie van een mogelijke levensduurverlenging. Hierbij wordt geëvalueerd of de opgetreden belastingen milder waren dan verondersteld in de ontwerpfase. Een dergelijke analyse is enkel mogelijk indien de belastingshistoriek nauwkeurig werd opgemeten. De mogelijkheid dat een structuur een hogere (vermoeiings-)weerstand heeft dan ondersteld in de ontwerpregels wordt hierbij niet overwogen. Binnen het FlexWind project zal de mogelijkheid tot levensduurverlenging van offshore wind substructuren onderzocht worden. Hiertoe worden innovatieve methodes gecombineerd, zoals inspectie van verouderde gelaste knoopverbindingen (3D scans van de geometrie van kritische verbindingen, evaluatie van oppervlaktebeschadiging door corrosie), numerieke analyse van geaccumuleerde vermoeiingsschade en de resterende restlevensduur, probabilistische methodes om de variabiliteit van de verschillende parameters in rekening te brengen die een invloed hebben op de vermoeiingsweerstand en grootschalige experimentele proeven op testmonsters representatief voor offshore wind jacket substructuren.