Variationele optimalisatie van de tweedeordedensiteitsmatrix (DM2) vormt een alternatief voor golffunctie-gebaseerde ab initio methoden. Deze methode wordt echter bemoeilijkt door het 'N-representability probleem', dat doorgaans niet exact opgelost kan worden. Geeft deze methode een correcte weergave van chemische eigenschappen? Met behulp van een zelf ontwikkeld optimalisatieprogramma, toegepast op reëele chemische problemen, wordt dit onderzocht.