Vanaf eind jaren veertig begonnen steden in Spanje snel te groeien. De massale migratie van plattelandsbewoners resulteerde in de opkomst van sloppenwijken en sloppenwijken in de buitenwijken van de steden. De Francoregime, aanvankelijk vijandig tegenover stedelijke gebieden, dat het als tegengesteld aan zijn visie op de samenleving beschouwde bestrijding van dit fenomeen en ontwikkelde een reeks stedelijke plannen in een poging om te reguleren- en segregate - de stad. De stedelijke discoursen van de periode waren echter complex, en de regering ook aangemoedigd en gefaciliteerd, de bouw van massale en uniform appartementcomplexen, die het gezicht van de stad veranderden. Niet verwonderlijk, culturele productie in deze periode negeert deze radicale transformaties niet. Gedurende de Franco-dictatuur, romanschrijvers en filmmakers ondervroegen aspecten van de nieuwe stad, vaak met behulp van nieuwe vormen en verhalende technieken om dit te doen, zoals neorealisme, science fiction, etc. Het doel van dit project is om te analyseren op welke manieren deze verhalen gingen over de francistische stad. Het zal beweren dat literatuur en film dat niet deden weerspiegelen slechts de veranderende stad. Integendeel, romanschrijvers en filmmakers namen actief deel aan de
creatie van het imaginaire rond de stad, door stedelijk te adopteren, te ondermijnen en uit te dagen
verhandelingen van de tijd. Door naar zowel Madrid als Barcelona te kijken, zal het project proberen om een volledig beeld van de culturele reacties op de grootschalige urbanisatie van Spanje tijdens de Franco-periode.