Gegeven dat de meeste ontwikkelingstaken in de adolescentie (bijv. Identiteitsvorming) in essentie omgaan
autonomie, is het belangrijk voor ouders om de autonomie van hun adolescent te ondersteunen en te vermijden
bezig zijn met autonomieonderdrukkende opvoeding. De meeste studies over autonomie-relevant ouderschap hebben
gericht op stabiele verschillen tussen ouders, waardoor een kenmerk van trekjes over ouderschap wordt aangenomen.
Een paar studies wezen erop dat de autonomie-gerelateerde opvoeding van ouders fluctueert van dag tot dag en
op een situationele basis. Dit werk suggereert dat er een meer dynamisch, staatsperspectief naar toe leidt
ouderschap is nodig. Omdat studies tot nu toe ofwel een eigenschap van een eigenschap of een staat hebben aangenomen
voor autonomie-relevant ouderschap heeft het samenspel tussen eigenschap en toestandsniveau van een dergelijk ouderschap dat wel
nog niet onderzocht. In dit project wil ik een beter begrip krijgen van dit samenspel,
daarbij twee belangrijke sets van vragen aan de orde. Eerst onderzoek ik de voorwaarden waaronder
kenmerkniveaus van ouderschap manifesteren zich in overeenkomstige staatsniveaus van ouderschap, daarbij de
rol van ouderlijke stress in deze associatie. Ten tweede onderzoek ik of adolescenten opgroeien in
over het algemeen hebben meer autonomie-ondersteunende gezinnen meer baat bij een nieuwe situationele of dagelijkse
autonomie-ondersteunende interactie, vermoedelijk omdat ze meer gevoelig zijn voor de voordelen ervan.
Deze vragen zullen worden onderzocht op basis van een dagboek, op basis van experimenten en op basis van interventie
ontwerp.