Ontwikkelingsstotteren is een multifactoriële spraakstoornis die zich kan ontwikkelen bij sprekers van alle talen. Recente studies tonen aan dat de frequentie van onvloeiendheden bij meertalige kinderen die niet stotteren veel hoger ligt in vergelijking met ééntaligen. Gezien de snelle toename van meertaligheid wereldwijd, is er een sterke behoefte aan meer inzicht in de onderliggende processen die kunnen bijdragen aan deze frequente onvloeiendheden bij meertaligen. Bij ééntalige kinderen die stotteren, is er in toenemende mate aangetoond dat aandachtsprocessen geassocieerd zijn met het stotteren, doch deze associatie is nog niet onderzocht bij meertaligen, een populatie waarvan bekend is dat ze hun aandacht moeten shiften en opnieuw focussen vanwege het navigeren tussen de verschillende talen. Het huidige doctoraatsonderzoek zal de aandachtsprocessen onderzoeken bij meertalige schoolgaande kinderen die wel en niet stotteren. Het onderzoek zal evalueren hoe aandacht al dan niet geassocieerd is met stotteren en de verhoogde frequentie van typische onvloeiendheden bij meertalige kinderen.De bevindingen zullen helpen om de studie van spraakonvloeiendheden, stotteren en meertaligheid te plaatsen binnen de bredere context van domein generieke processen (nl. aandacht, inhibitorische controle, en cognitieve flexibiliteit). Bovendien zal het bijdragen aan toekomstig onderzoek naar diagnostische protocollen voor meertalige kinderen van wie bekend is of vermoed wordt dat ze stotteren.