Dit project betreft de praktijk van uitsluiting van vrouwen of mannen van religieuze locaties en religieuzen
praktijken in Japan, en de complexe onderlinge verbanden tussen religie, tradities en cultureel
erfgoed in de moderne tijd (1868 tot heden). Drie Japanse sites erkend als UNESCO
Werelderfgoed (WCH) heeft de toegang van vrouwen als een historisch verbod verboden - of verbiedt momenteel
staat van 'religieuze traditie'. Een vierde Japanse WCH-site verbood vroeger toegang voor mannen
vergelijkbare redenen. Differentiatie op basis van geslacht wordt of werd beschouwd als een sleutelelement van religieus
traditie op deze vier locaties, en in veel discussies wordt genderuitsluiting uitdrukkelijk als een special gepresenteerd
bepalend voor de religiositeit van de plaats. WCH-documentatie geschreven door de Japanners
regering vermindert of verwijdert in grote trekken het feit van gender-uitsluiting. Breken met
vorige beurs die uitsluiting van vrouwen voorstelt als een oud en ongewijzigd feit van Japan
religieuze en culturele landschap, dit project van historisch en etnografisch onderzoek zal onderzoeken
de tegenstrijdige beoordelingen en interpretaties van religieuze genderuitsluiting op verschillende niveaus van
autoriteit en op geselecteerde tijden door de geschiedenis heen. Naast het bevorderen van een meer genuanceerd
begrip van Japanse religies, het project zal nieuwe gegevens creëren en vers aanleveren
perspectieven voor het begrijpen van de vorming van sociale structuren (religie, geslacht, erfgoed,
traditie, enz.) in Japan en in andere landen - inderdaad, in alle samenlevingen.