Voor veel ontwerpers en vermogensbeheerders is de timing en omvang van reparatiewerkzaamheden een geworden
grote economische en logistieke overwegingen, omdat een groot deel van het patrimonium zijn hoogtepunt heeft bereikt
theoretisch levenseinde. Huidige methoden voor het beoordelen van bestaande structuren missen echter het vermogen
om adequaat rekening te houden met alle relevante informatie en het structurele gedrag te voorspellen
tijd. Daarom is de beoordeling van bestaande structuren tegenwoordig vaak gebaseerd op de
subjectief oordeel van de ingenieur.
De fundamentele methodologie die in dit nieuwe onderzoek zal worden ontwikkeld, zal het mogelijk maken
meer accurate voorspellingen van de structurele veiligheid van bestaande structuren, mogelijk te maken in
houd rekening met het typische probleem van beperkte en verspreide meetgegevens bij het maken van voorspellingen
van het structurele systeemgedrag. Daarom is het huidige onderzoeksvoorstel gericht op twee hoofdpunten
onderwerpen: de karakterisering en modellering van ruimtelijke variabiliteit waargenomen in verslechterende structuren
en de overweging van alle relevante bronnen van onzekerheid in het beoordelingsproces van bestaande
structuren.
De ontwikkelde methodologie zal een meer optimale besluitvorming mogelijk maken, rekening houdend met de
balans van investeringen en veiligheid en zal het mogelijk maken om adequaat vermogensbeheer uit te voeren.
Daarom wordt verwacht dat de resultaten van dit onderzoek het mogelijk zullen maken om aanzienlijke economische voordelen te creëren
besparingen met betrekking tot reparatie en upgrading van bestaande structuren.