Er zijn aanzienlijke verschillen tussen individuen in de omvang van verbetering in
cardiorespiratoire fitness in reactie op een gestandaardiseerd oefenprogramma. Begrijpen waarom daar
is de menselijke variabiliteit in de aanpassingen aan de training van bijzonder belang voor gepersonaliseerd
oefen medische toepassingen en ook voor topsporters gemotiveerd door het nastreven van sport
prestatie. De grote interindividuele verschillen in spiertypologie kunnen gedeeltelijk verklaren waarom
uiteenlopende reacties op trainingsoefeningen. Langzame trekvezels hebben een lage vermoeibaarheid en kunnen zich aanpassen
optimaal tot samentrekkingen met een hoog volume, terwijl snelle trekvezels een hoge vermoeibaarheid en behoefte hebben
langer om te herstellen maar kan zich optimaal aanpassen aan hoogfrequente contracties. Daarom is de stroom
project zal individuele antwoorden in deelnemers vergelijken met fast-tritch en slow-twitch-typologie
het volgen van zowel een one-fits-all trainingsperiode als een geïndividualiseerde trainingsperiode, waarin
modaliteiten zijn aangepast aan de spiertypologie. Interactie tussen spiertypologie, training
modaliteiten en trainingseffecten worden zelden onderzocht, omdat de enige beschikbare methode om
kwantificeren spiervezelsamenstelling was histologische evaluatie van een invasieve spierbiopsie.
Toch hebben we recent een niet-invasieve methode ontwikkeld door protonenmagnetische resonantie
spectroscopie. Dit stelt ons nu in staat om richtlijnen te ontwikkelen voor adequate trainingsprogramma's in een
gepersonaliseerde en dus meer kosteneffectieve manier.