ADHD is een overheersende levensduurconditie, gekenmerkt door symptomen van onoplettendheid en overactiviteit.
Een opvallend kenmerk van ADHD is het sterk contextafhankelijke karakter van prestaties
tekort en expressie van symptomen. In bepaalde situaties lijken personen met ADHD perfect
in staat zijn om goed te presteren (bijvoorbeeld wanneer de taak voldoende stimulerend is), terwijl in andere situaties,
ze kunnen niet stil zitten en zijn niet in staat aandacht te houden (bijvoorbeeld wanneer de taak niet genoeg stimuleert).
Drie decennia van onderzoek hebben ondersteuning geboden voor mogelijke arousal reguleringstekorten.
Efficiënte prestaties vereisen het handhaven van een optimaal arousalniveau, ongeacht het veranderen
contextuele factoren en personen met ADHD kunnen gemakkelijk in een niet-optimale opwindingsstaat raken. De
neurobiologische onderbouwing van dit tekort zijn echter niet bekend. Locus coeruleus (LC)
disfunctie is voorgesteld, omdat de LC in de hersenstam cruciaal is voor opwindingsregulatie.
Onderzoek naar de LC bij de mens brengt aanzienlijke methodologische uitdagingen met zich mee. Echter, recent
vooruitgang geboekt bij de ontwikkeling en validatie van niet-invasieve indirecte metingen (P3 en leerling
grootte) en nieuwe fMRI-methoden voor onderzoek naar de LC heeft nieuwe opwindende kansen opgeleverd,
waar we gebruik van zullen maken, om voor het eerst de rol van de LC bij arousal te onderzoeken
regulatiestoornissen bij ADHD. De bevindingen zullen onze inzichten in arousal regulation aanzienlijk vergroten
tekorten bij ADHD en kunnen leiden tot een betere behandeling.