Monitoring van de waterkwaliteit met behulp van traditionele fysico-chemische analyses heeft ernstige nadelen vanwege de hoge kosten, de tijdrovende voorbereiding en verwerking, de beperkingen de technologie en het gebrek aan opgeleid personeel. Bij gebrek aan informatie over de aanwezigheid van onbekende externe verontreinigende stoffen of interacties van verontreinigende stoffen, is het voor kwaliteitsbepaling niet mogelijk het directe risico voor de mens en andere levende organismen te bepalen. Daarom winnen ecotoxiciteitstesten aan belang om deze beperkingen te ondervangen. In Korea zijn er ongeveer negen soorten ecotoxiciteitstestnormen voor zeewater; voor zoet water wordt echter alleen Daphnia als testorganisme beschouwd. Niettemin kan het testen van een grote populatie Daphnia, een exoot in de inheemse habitat, resulteren in: 1) een onduidelijke interpretatie van het inheemse ecosysteem en de functies daarvan, 2) verstoring van het inheemse ecosysteem door de introductie van exotische soorten, en 3) economische schade door de toepassing van exotische soorten. Daarom is er dringend behoefte aan de ontwikkeling van robuuste ecotoxiciteitstests met inheemse soorten. Het uiteindelijke doel van deze studie is de ontwikkeling van 11 technieken voor acute en chronische ecotoxiciteitsbepaling op basis van aquatische soorten. Door gezamenlijk onderzoek met een onderzoeksteam aan UGent kan een standaardisatie van de gezamenlijke ontwikkelingstechnologie tussen UGent en GUGC worden verwacht.