Tijdens het antropoceen, het tijdperk van de mens, wordt de wereld geconfronteerd met een dramatische toename van verschillende vormen van milieuaantasting, waaronder klimaatverandering, biodiversiteitsverlies en vervuiling. De ervaring en anticipatie van ecologisch verlies - verlies van individuele plant- en diersoorten, hele ecosystemen, gekoesterde landschappen of een leefbare planeet tout court - veroorzaken intens verdriet, angst, wanhoop, schuldgevoelens en woede. Dit project, dat zich op het snijvlak beweegt van de geheugenstudies en de environmental humanities, zal de rol onderzoeken van literatuur en kunst in onze omgang met de vaak niet-erkende en gemarginaliseerde emoties die voortkomen uit ecologisch verlies. Het zal nagaan of en, zo ja, hoe artistieke rouwpraktijken helpen om sociale aanvaarding en legitimatie van ecologische emoties te bewerkstelligen, zodat ze kunnen worden verwerkt en er adequater naar kan worden gehandeld.