Het EU antidiscriminatierecht is voornamelijk ontworpen om individuele gevallen van discriminatie aan te pakken via een op klachten gebaseerd model dat slachtoffers de mogelijkheid biedt om in rechte op te treden tegen een specifieke discriminator. Sociaalwetenschappelijk en sociaalpsychologisch onderzoek toont echter aan dat discriminatie niet alleen het gevolg kan zijn van individuele en opzettelijke handelingen, maar ook te wijten kan zijn aan systemische factoren werkzaam binnen de samenleving of binnen bepaalde organisaties zoals bedrijven. In de VS en Canada is hierover belangrijke rechtsleer ontwikkeld en/of is dit aanvaard door de rechtspraak. In de EU daarentegen is de bestaande (antidiscriminatie)wetgeving echter niet aangepast om deze collectieve of ‘ystemische’vorm van discriminatie aan te pakken. Nochtans is de noodzaak om systemische discriminatie aan te pakken nog urgenter geworden door de snelle opkomst van artificiële intelligentie (AI), omdat algoritmische technologieën systemische ongelijkheden in stand kunnen houden en zelfs versterken. Dit project onderzoekt hoe het regelgevend kader –zowel op EU als op nationaal niveau (3 case studies, België, Frankrijk en Ierland) –hervormd kan worden om de uitdagingen van systemische discriminatie op vlak van afdwinging aan te gaan (bv. remedies, bewijs, procedure, geschillenbeslechtingsmethode). Het combineert een juridische analyse met inzichten uit sociaalwetenschappelijk en sociaal psychologisch onderzoek.