Dit project beoogt, vanuit verschillende disciplines, zowel historisch als systematisch, op scherp te stellen wat de subjectiverende en objectiverende effecten zijn van de taal als formele  structuur. De achtergrond is een jarenlange studie van de problematiek van zelf-organisatie en complexiteit, dit allereerst vanuit de transcendentale filosofie en de filosofie van de biologie, in een volgend stadium verknoopt met de psychoanalytische theorie van Freud en Lacan. Vooral de topologie van Lacan geldt hier als theoretische leidraad, en de verknoping met de neuropsychoanalyse en de samenwerking met Ariane Bazan (ULorraine) laat toe om op een conceptueel zeer verfijnde manier distincties te maken die aanhaken op de werking van het lichaam. Het gaat er immers om duidelijk te maken hoe de taal insnijdt op de dynamiek van lichamen. Verschillende van mijn onderzoekers (op dit ogenblik 13 doctoraatsprojecten) werken deelaspecten van dit grote project uit, een uiterst vruchtbare context dus.