Eieren zijn multifunctionele structuren waarmee gewervelde dieren miljoenen jaren geleden het land konden koloniseren. De eierschaalmorfologie vormt de kern van het overleven van dieren en is geëvolueerd naar een enorme diversiteit aan vormen en functies bij moderne reptielen. Deze functies kunnen ook dienen als model voor nieuwe antimicrobiële en / of permeabele membranen. Maar we missen nog steeds kritische gegevens over de ultrastructuur en materiaaleigenschappen van reptieleneieren. Deze gegevens zijn van cruciaal belang om hun effecten op de evolutie van gewervelde dieren te begrijpen en ze met succes te gebruiken als biomimetische modellen. We integreren functionele morfologie, evolutie en biomimicry-methoden om hypothesen te testen over vorm-functie relaties in eieren en hun potentieel als modellen voor biomimetische materialen. We zullen daarom de volgende vragen behandelen: Hoe beïnvloedt eiermorfologie de biomechanische functie? Drijven nest-ecologie en levensgeschiedenis de evolutie van eierschaalontwerp? Blijven bio-geïnspireerde replica's functionele eigenschappen behouden die vergelijkbaar zijn met natuurlijke eieren? Om deze vragen te beantwoorden, zullen we state-of-the-art μCT, elektronenmicroscopie, chemische en biomechanische karakterisatie, fylogenetische methoden en materiaalwetenschappelijke technieken gebruiken om vorm-functierelaties op een experimentele manier te testen en nieuwe, bio-geïnspireerde multifunctionele membranen te produceren.