De vooruitgang op het gebied van technologie, informatietheorie, computationele modellering en meeslepende multisensorische displays, plaatst het begrip van lichaam-als-archief in een nieuw perspectief, vooral wat theatertechniek betreft. In lijn met deze agenda stelt dit project voor om te onderzoeken wat het betekent om een ​​archief te ontwikkelen, te beoefenen en creatief uit te voeren. We stellen voor om een ​​duurzaam model te creëren voor de ontwikkeling, transmissie en distributie van virtueel gearchiveerde theater acteertechnieken, waarbij de gebruiker interactief en creatief betrokken raakt bij de productie van kennis over theater opleidingspraktijken. Door in te zetten op hybriden van zowel fysieke als virtuele ruimtes, laten we een gebruiker een nieuw bewustzijn exploreren van belichaamde kennisoverdracht, waarin de vrijheid van een theaterlaboratorium de ruimte biedt voor een interactieve en creatieve ontmoeting met gecodificeerde artistieke technieken door onderdompeling in virtual reality. In die zin wordt het archief een dramaturgisch hulpmiddel voor de performer, een ‘architectuur van toegang’ om een weg te vinden door de grote hoeveelheid data die tegenwoordig beschikbaar is door beleefde ervaring. Door archief / belichaamd erfgoed te beschouwen als een interactief instrument waarbij de nadruk ligt op een interdisciplinaire functionaliteit van de ervaring, geeft dit onderzoek zijn potentieel aan het stimuleren van innovatieve expressieve communicatie.