Rome organiseerde haar rijk via een netwerk van steden, cruciaal voor bestuur, sociale organisatie en economie. In de 1ste eeuw na Chr. waren er ongeveer 2.000 steden, en het begrijpen ervan staat centraal in onze kennis van de Romeinse wereld. Steden zijn echter grote objecten waarvan slechts minieme onderdelen ooit kunnen worden opgegraven. De studie van de Romeinse stedenbouw wordt dan ook al lang gedomineerd door een paar steden die het onderwerp zijn geweest van grote opgravingen maar die nauwelijks typisch zijn. De jongste jaren hebben niet-invasieve archeologische methoden verrassend nieuw bewijs opgeleverd. Geofysische methoden, in het bijzonder grondradar, onthullen complete, gedetailleerde plannen van Romeinse steden. Het interpreteren en visualiseren van deze groeiende hoeveelheid data blijft echter een grote zorg voor archeologen die actief willen bijdragen aan het historische debat over antieke stedenbouw. Dit project beoogt methodologische innovatie te bereiken in 3D-cartografie, interpretatie en visualisatie van volledig geprospecteerde Romeinse steden. Het zal dit doen door technieken van digitale objectdetectie te ontwikkelen op basis van expertkennis, en door de virtuele uitbeelding van stedelijke contexten te verfijnen. Door het in kaart brengen, interpreteren en de 3D-visualisatie van de resultaten van grootschalige GPR-prospecties mogelijk te maken, zal het project niet-invasief onderzoek, erfgoedbehoud en de studie van Romeins urbanisme stimuleren.