Voedselveiligheid speelt een cruciale rol in de samenleving. Als het gaat om het voorkomen van voedselvergiftiging, gaat de meeste aandacht naar het voorkomen microbiële groei in voedingsproducten. De oorzaak van intoxicatie is echter de aanwezigheid van gifstoffen die door deze micro-organismen worden geproduceerd. Hoewel standaard industriële of huishoudelijke voedselverwerkings- en bereidingstechnieken effectief zijn bij het verwijderen van de producerende micro-organismen, slagen deze er niet in om de eigenlijke gifstoffen te verwijderen. Het resultaat is dat deze gifstoffen, die doorgaans niet worden gedetecteerd in routinematige microbiele analyse van voedsel,
dagelijks geconsumeerd worden door de algemene bevolking. Beauvericin (BEA) en enniatin B (ENN B) zijn mycotoxinen geproduceerd op gewassen die gemakkelijk in de uiteindelijke voedsel- of voederproducten terecht kunnen komen. Andere voorbeelden zijn cereulide (CER), dat wordt geproduceerd door bacteriën en veel voorkomt in kant-en-klare voedingsmiddelen. Meerdere gevolgen en zelfs sterfgevallen zijn gemeld als gevolg van de consumptie van voedsel dat besmet is met BEA/ENN of CER en daarom is de detectie en opslag van deze gifstoffen van het allergrootste belang, zowel voor de volksgezondheid als voor de economie vanuit een breder stakeholderperspectief. Ondanks talloze pogingen wereldwijd, laat de huidige stand van de techniek de productie van antilichamen tegen CER, BEA of ENN B via klassieke immunisatie bij dieren niet toe. Dit belemmert het creëren van een snelle, robuuste, goedkope en on-field (kit-gebaseerde) detectie systeem voor deze gifstoffen in voedingsmiddelen. In het huidige project ben ik van plan kunstmatige synthetische antilichamen (SynAbs) te gebruiken die binden aan deze toxinen (ionofore cyclische depsipeptiden) om waardevolle technologieën te produceren voor het opsporen en isoleren van deze toxinen in complexe voedsel monsters.