Tegenwoordig patiënten met tumormetastasen in de buikholte worden behandeld met chemotherapie rechtstreeks in de buikholte toegepast zonder het juiste gereedschap dat een arts opvolging van de behandeling. Dit in combinatie met de huidige onzekerheden met betrekking tot de optimale hoeveelheid van de drug te gebruiken en de optimale duur van de behandeling maken dat, naar onze mening, veel ruimte overblijft voor verbetering van de huidige geïmplementeerde therapieën. Door het bestuderen van het gedrag van drugs, na te zijn toegediend aan de buikholte, willen we inzicht te krijgen in waarom sommige drugs of geneesmiddelen bevorderen partitionering in de tumor terwijl anderen het voordeel van de bloedstroom in de tumor micro-omgeving. Daarnaast zal de studie wat gebeurt wanneer het geneesmiddel zijn effect op de tumorcellen heeft uitgeoefend en door het meten van een respons afkomstig van dit effect, namelijk een eiwit geproduceerd door het geneesmiddel werking die in de tumor en in het bloed van muizen zouden we willen gaan of dit gemeten respons kan worden gebruikt om de arts te begeleiden gedurende de behandeling. Na de experimentele validatie van onze aannames in een muizenmodel zullen we vertalen onze bevindingen, met behulp van wiskundige modellering technieken, naar de menselijke situatie. Onze preklinische bevindingen en modelmatige vertaling wordt vergeleken met de huidige praktijk door het opzetten van een klinisch onderzoek bij patiënten die behandeld worden voor deze abdominale tumor uitzaaiingen.