Ontstekingsreacties vormen een fysiologisch antwoord op infectie en weefselschade, en leiden normaliter tot een gerichte vernietiging van het infectueuze agens en tot weefselherstel. Echter, bij verlies aan controle kunnen deze processen echter aanleiding geven tot permanente weefselschade door de geactiveerde leukocyten, inclusief een verstoorde opbouw van de extracellulaire matrix. Positieve terugkoppelingsmechanismen die opgewekt worden door vrijzetting van cytokines van geactiveerde leukocyten, dragen verder bij tot het chronische karakter van ontstekingsreacties. Een dergelijke reactiecascade wordt waargenomen bij pathologiën die beschouwd worden als acute tot chronische inflammatoire aandoeningen en waar een of meerdere controlemechanismen in het inflammatoire proces verstoord zijn. Ook bij kanker blijkt meer en meer een oorzakelijk verband te bestaan met chronische inflammatie, en kunnen bepaalde kankers effectief gecatalogeerd worden als een chronische inflammatoire aandoening.