De huid is ons grootste orgaan en een natuurlijke barrière tegen frequente kwetsuren zoals fysieke verwondingen en het is belangrijk dat schendingen aan deze barrière zo snel mogelijk hersteld worden. Moeilijkheden met het degelijk herstellen van de integriteit van de huid vormen een risico voor infecties en hebben een grote impact op de levenskwaliteit. Een belangrijke stap in wondheling is het ontruimen van dode cellen die aanwezig zijn in de wonde, wat gewoonlijk gebeurt door fagocyten als deel van een anti-inflammatoir proces dat we efferocytose noemen. We hebben recent aangetoond dat inhibitie van de cystine-glutamaat antiporter SLC7A11 efferocytose door dendritische cellen (DCs) verhoogt en wondheling versnelt. Desondanks weten we niet hoe deze inhibitie de dermale DCs beïnvloedt op transcriptioneel en functioneel niveau (omgaan met met een hoge apoptotische last, migratie naar de lymfeknopen, antigen presentatie en T cel activatie) en hoe efferocytose door DCs uiteindelijk de verschillende fases van wondheling stuurt. Door gebruik te maken van een combinatie van transgene muizen, in vivo efferocytose en immunologische assays en single-cell transcriptomics analyses op verwonde huid, is mijn doel om te ontrafelen hoe efferocytose door dermale DCs bijdraagt aan wondheling.