Dit project is gericht op het benutten van fundamentele kennis over de signaaltransductie machines die in lymfocyten voor een beter begrip van auto-immuunziekten bestaat. De moleculaire werk van Prof. Beyaert heeft geleid tot de functionele karakterisatie van een signaalmolecuul (CYLD) stroomafwaarts van de antigeenreceptor door lymfocyten, een kritische celtype van het immuunsysteem tot expressie optreedt. Onder normale omstandigheden, CYLD fungeert als een repressor van ontstekingsreacties. Na aanvang van immuunresponsen echter lymfocyten geactiveerd worden en de CYLD molecuul wordt afgesplitst waardoor een verlies van de repressorfunctie. De logische volgende stap is nu om te onderzoeken hoe dit mechanisme vertaalt naar de functionaliteit van het immuunsysteem in levende organismen. Dezelfde lymfocyten zijn belangrijke mediatoren in de meeste vormen van autoimmuniteit, waaronder reumatoïde artritis en type 1 diabetes. Hoewel het is niet bekend wat de oorzaak van deze ziekten, is duidelijk geworden dat de lymfocyten of andere manier chronisch geactiveerd worden en beginnen met het aanvallen van de eigen cellen van het lichaam. Daarom willen wij de rol van CYLD splitsing in diermodellen van auto-immuniteit te onderzoeken om te beoordelen of afwijkingen in deze pathway bijdragen aan de ziekte. Dit wordt bereikt door het genereren van een transgene muizenstam waarbij CYLD splitsing mogelijk. Tenslotte zullen monsters van patiënten met auto-immuniteit wordt geanalyseerd op afwijkingen in CYLD splitsing om het proces klinische toepasbaarheid.