Internationaal is er een consensus dat kwaliteitsvolle kinderopvang bijdraagt aan de ontwikkeling van kinderen op korte en op lange termijn. Er worden internationaal echter verschillende definities van kwaliteit gegeven waarbij steeds een onderscheid wordt gemaakt tussen structurele (randvoorwaardelijke) kenmerken en de proceskwaliteit, ofwel de interacties van een kind met zijn of haar omgeving. Met structurele kwaliteit wordt onder meer verwezen naar de kind-begeleiderratio en de inzet van pedagogische coaching als een doorgedreven vorm van continue professionele ontwikkeling.

Echter is de relatie tussen structurele kwaliteit en proceskwaliteit onvoldoende getheoretiseerd. Dit onderzoek zal daarom de relatie tussen de kind-begeleiderratio en de inzet van pedagogische coaching, als elementen van structurele kwaliteit, en proceskwaliteit in beeld brengen, onder meer aan de hand van een interventiestudie. Daarbij wordt ook het perspectief van kinderbegeleiders mee opgenomen.