De mate van telewerk is sterk toegenomen sinds de COVID-19 pandemie. Telewerk biedt werknemers een toegenomen flexibiliteit (vb. door het vermijden van woon-werk verkeer), maar kan ook een schadelijk effect hebben op de gezondheid door een toegenomen mate van sedentair gedrag. Tot nu toe is het onderzoek naar de complexiteit van de telewerk-gezondheid relatie beperkt, waarbij veel onderzoek ondermaats is of op een kleine steekproef werd uitgevoerd. We stellen daarom een op wetenschap gesteunde methodologie voor waarbij we de impact van telewerk op de gezondheid zullen ontrafelen in een direct effect, mediatoren en moderatoren. In dit onderzoek houden we rekening met belangrijke factoren die in de literatuur werden aangehaald in de context van telewerk en gezondheid op het niveau van het individu (m.n. de werknemer) en de organisatie (m.n. de werkgever). Rekening houdend met deze factoren, stellen we een causale methodologie voor, waarbij we directe effecten en indirecte effecten (door een verandering in fysieke activiteit of mentaal welzijn) van telewerk op de gezondheid ontrafelen. Wanneer deze effecten duidelijk worden, zullen we moderatoren onderzoeken die schadelijke effecten kunnen verminderen en gunstige effecten kunnen versterken. We gaan ook op zoek naar voorspellende patronen in de telewerk-gezondheid relatie op basis van kenmerken uit het verleden. Telewerkers met een verhoogd risico krijgen hierdoor een op evidentie gesteund advies om risico’s te verminderen.