De afgelopen tien jaar heeft steeds meer onderzoek aangetoond hoe
individuele cognitie wordt beïnvloed door de aanwezigheid van
anderen, ongeacht of de perspectieven en mentale toestanden van
anderen relevant zijn voor onze huidige situatie. Niet alleen
identificeren we snel anderen in onze omgeving, maar we lijken
spontaan de perspectieven en mentale toestanden van anderen te
volgen zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Hoewel het bewijs
voor dit fenomeen is verzameld op het niveau van gedrag, zijn de
neurale mechanismen die het effect van anderen op individuele
cognitie ondersteunen nog lang niet begrepen. Het project maakt
gebruik van een combinatie van verschillende
neurowetenschappelijke methoden om te begrijpen hoe en waarom
de aanwezigheid van anderen de manier waarop we de wereld om
ons heen waarnemen en representeren beïnvloedt. Door nog een
stap verder te gaan zullen we proberen inzicht te krijgen in de
functionele rol van de invloed van de ander op individuele cognitie.
Het project zal de volgende vraag beantwoorden: Heeft de
aanwezigheid van een tweede waarnemer directe gevolgen voor de
individuele perceptie? Zijn mentale toestanden van anderen op
dezelfde manier gerepresenteerd als onze eigen mentale
toestanden? Bevordert het impliciet volgen van anderen het leren
tijdens de kindertijd? De resultaten van het project zullen een grote
impact hebben op de ontwikkelingspsychologie, op het gebied van
onderwijs en op vlak van de kliniek.