De afgelopen tien jaar heeft steeds meer onderzoek aangetoond hoe individuele cognitie wordt beïnvloed door de aanwezigheid van anderen, ongeacht of de perspectieven en mentale toestanden van anderen relevant zijn voor onze huidige situatie. Niet alleen identificeren we snel anderen in onze omgeving, maar we lijken spontaan de perspectieven en mentale toestanden van anderen te volgen zonder dat we ons daarvan bewust zijn. Hoewel het bewijs voor dit fenomeen is verzameld op het niveau van gedrag, zijn de neurale mechanismen die het effect van anderen op individuele
cognitie ondersteunen nog lang niet begrepen. Het project maakt gebruik van een combinatie van verschillende neurowetenschappelijke methoden om te begrijpen hoe en waarom de aanwezigheid van anderen de manier waarop we de wereld om ons heen waarnemen en representeren beïnvloedt. Door nog een stap verder te gaan zullen we proberen inzicht te krijgen in de functionele rol van de invloed van de ander op individuele cognitie. Het project zal de volgende vraag beantwoorden: Heeft de aanwezigheid van een tweede waarnemer directe gevolgen voor de individuele perceptie? Zijn mentale toestanden van anderen op dezelfde manier gerepresenteerd als onze eigen mentale toestanden? Bevordert het impliciet volgen van anderen het leren tijdens de kindertijd? De resultaten van het project zullen een grote impact hebben op de ontwikkelingspsychologie, op het gebied van
onderwijs en op vlak van de kliniek.