Geprogrammeerde celdood (PCD) is een verzamelnaam voor genetisch gecodeerde processen die leiden tot een strak gereguleerde cellulaire zelfmoord .In planten zijn diverse PCD-processen belangrijk voor groei en voortplanting, evenals voor de reactie op de biotische en abiotische omgeving Ondanks het onbetwiste belang van PCD voor het plantenleven, weten we nog steeds relatief weinig over de moleculaire mechanismen die PCD in planten regelen.

In de afgelopen jaren hebben we de wortelkap van de modelplant Arabidopsis thaliana ontwikkeld tot een krachtig modelsysteem om de ontwikkelingsgecontroleerde geprogrammeerde celdood (dPCD) in planten te bestuderen. De wortelkap bevindt zich op het uiterste puntje van de groeiende wortel van de plant, beschermt de delicate wortelpunt en leidt de groeiende wortel door zwaartekracht, water en voedingsstoffen te voelen. In tegenstelling tot andere plantorgels, vertoont de wortelkap een constante cellulaire turnover, waarbij generatie en degeneratie van cellen strak in balans moeten zijn om de orgelgrootte van de worteldeksels te behouden.

We maken gebruik van dit systeem van ontwikkelingsgestuurde PCD om fundamentele vragen over de regulatie van plantenceldood aan te pakken: Hoe bereiden differentiërende plantencellen zich voor op celdood? Hoe wordt celdood precies op de juiste tijd en plaats veroorzaakt? Welke mechanismen gebruiken plantencellen om hun vitale functies op een gecontroleerde manier te beëindigen?

Met een combinatie van genetica, celbiologische, celfysiologische en modelleringsbenaderingen, streven we ernaar antwoorden te krijgen op deze intrigerende fundamentele vragen van plantenbiologie.