In navolging van de ratificatie van de UNCRPD zetten hervormingen in sociaal werk beleid en praktijk in westerse welvaartsstaten actief in op 'deïnstitutionalisering' van de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking: de ontwikkeling van gemeenschapsgerichte zorg wordt gezien als het wenselijke alternatief voor grootschalige residentiële zorginstellingen. De urgentie van deze kwestie wordt ruim onderschreven, mits verschillende manieren van aanpak. Het schaarse internationale sociaal werk onderzoek naar de dynamiek die speelt bij de deïnstitutionalisering van de zorg voor mensen met verstandelijke beperkingen wijst op 3 theoretische hiaten: (1) de enge betekenis van locatie, (2) de enge betekenis van autonomie en (3) de enge betekenis van professionele oriëntatie in deïnstitutionaliseringsprocessen. Dit onderzoeksproject behandelt de drie bovengenoemde hiaten door processen van deïnstitutionalisering te theoretiseren aan de hand van de koppeling van capability- en sociaal-ruimtelijke theorie. De centrale onderzoeksdoelstelling van het project is het ontwikkelen van empirisch onderbouwde theorie over hoe sociaal werk kan omgaan met deïnstitutionalisering van residentiële zorg.