De middeleeuwse romance is het meest invloedrijke seculiere literaire genre van de Europese middeleeuwen. De geschiedenis van dat genre is nog niet volledig geschreven. Dit project wil ons begrip van deze geschiedenis verbeteren (zowel conceptueel and cross-cultureel) en beoogt daarom de eerste reconstructie en interpretatie van het doorleven van (antieke) romaneske en (laatantieke en middeleeuwse) hagiografische tradities in Franse, Anglonormandische en Engelse middeleeuwse romance.

Het wordt vandaag aangenomen dat antieke romans enkel indien er Latijnse versies van bestonden, invloed uitoefenden op de middeleeuwse romance. Dit project wil echter het belang onderzoeken van hagiografie als een mogelijke narratieve brug tussen antieke (Griekse) romans en middeleeuwse vernaculaire romance. De onderzoekshypothese is dat middeleeuwse romances (directe of indirecte) invloed ondergingen van antieke romaneske en laatantieke en middeleeuwse hagiografische tradities, en dat ze die invloeden in variërende mate opnamen, verwerkten, hergebruikten en aanpasten om hun protagonisten als helden/heldinnen te construeren. Twee gerelateerde sets van onderzoeksvragen zullen deze hypothese testen: één traceert diachrone continuïteit; de andere onderzoekt synchrone differentiatie. Methodologisch gebruikt dit project twee literair-theoretische modellen, één modern (narratologie) en één antiek (retoriek).

Het project zal bijdragen aan onze kennis over zowel de receptie van de antieke roman in de middeleeuwen als de literaire complexiteit van de middeleeuwse romance.