DEI-GN onderzoekt de representaties van handicap in grafische verhalen en hun impact na het lezen. Zoals Purcell (2021) opmerkt, ondersteunt “de visualisatie van de belichaming van handicap” in grafische verhalen in grote mate de opkomende dialoog tussen literaire werken en studies over handicaps. Dit project biedt een allesomvattende methode om afbeeldingen van handicaps in het medium te analyseren door gebruik te maken van de recente ontwikkelingen in de narratologie van stripverhalen en studies over handicaps. Om te onderzoeken hoe focalisatietechnieken de perspectiefvorming en affectieve betrokkenheid van lezers bij de ervaringscomplexiteit van handicaps beïnvloeden, past het concepten uit de stripnarrologie toe (Mikkonen 2017; Horstkotte en Pedri 2022) naast traditionele narratieve en stilistische technieken (Eisner 1985; McCloud 1993). De wending naar de posthumanistische theorie over handicaps, die rekening houdt met de ervaringen van mensen, dieren en hulpmiddelen (d.w.z. de connectiviteit van handicaps, zoals Gibson 2006), onderstreept ook de rol van de gemeenschap en handicap als een universeel fenomeen. Om representaties van handicaps en hun effecten op de betekenisgevingsprocessen van lezers holistisch te identificeren, verwijst het naar een breed scala aan genres, tijdsperioden en makers en onderbouwt het de resultaten ervan met bevindingen van focusgroepen met intersectionele achtergronden.