De opkomst van terugval die resistent is tegen chemotherapie is het belangrijkste obstakel dat de genezing verhindert
kanker. T-cel acute lymfoblastische leukemie (T-ALL) is een agressieve maligniteit die verantwoordelijk is voor
15% van de pediatrische en 25% van de volwassen gevallen van acute lymfoblastische leukemie bij volwassenen. Hoewel genomische studies
licht werpen op de genetische mechanismen die de ontwikkeling van ziekten en herhaling van de ziekte bevorderen
na de therapie is deze kennis tot nu toe niet vertaald in een geoptimaliseerde behandeling. Inderdaad,
momenteel worden T-ALL-patiënten nog steeds langdurig behandeld met intensieve chemotherapeutische regimes
bijwerkingen. Uiteindelijk treedt terugval op bij 15% van de kinderen en 40% van de volwassen T-ALL-patiënten,
geassocieerd met een zeer slecht resultaat. De bevinding dat de terugval van T-ALL voortkomt uit een subkloon die dat wel was
bij de diagnose al aanwezig, vormt de intrigerende vraag met welke functies deze subklonen mogelijk zijn
in het bijzonder om chemotherapie te overleven. Door gebruik te maken van de fluorescerende eigenschappen van doxorubicine, onderdeel van
het kernchemotherapeutisch regime van T-ALL, in combinatie met enkelcellig DNA en RNA
sequencing we streven naar integratie van functionele en genetische kenmerken van chemoresistente tumorcellen in
zowel diagnostische als recidive T-ALL-monsters. Door het bestuderen van patiënt-T-ALL-monsters in co-kweeksystemen
en in primaire xenograft-modellen zullen we beoordelen hoe T-ALL-subklonen per specifiek geselecteerd worden
(combinaties van) chemotherapeutische verbindingen