De preventie, detectie en behandellng van mastitis vormen de basis voor het hedendaags uiergezondheidsmanagement. Na detectie en opstart van een behandeling wordt het herstel, zijnde de onderdrukking van de causale pathogeen (bacteriologische genezlng), het verdwijnen van de klinische symptomen en de regeneratie van het uierweefsel (kllnische genezing), amper objectief opgevolgd. Door gebrek aan informatie over dit herstel, is het voor de melkveehouder onmogelijk om de effectiviteit van de behandeling in te schatten en de behandelingsduur en verdere ondersteunlng hierop af te stemmen. Dlt resulteert enerzijds in overmatig antibioticagebruik bij een te lange behandeling en anderzljds uitblijven van volledig herstel door een te korte of suboptimale behandeling.