Met massale protesten doorbrak de Zuid-Afrikaanse jeugd recent definitief de post-apartheid 'verzoeningsconsensus' en plaatste ze oude revolutionaire vraagstukken omtrent landeigendom en de invloed van de witte minderheid weer politiek centraal. De witte activisten die zich in deze context bij de protesten hebben aangesloten werden geconfronteerd met een verlammend ethisch-politiek probleem: "Hoe kunnen witte settlers bijdragen aan de ontmanteling van hun 'eigen' systemen van onderdrukking?" Dezelfde vraag duikt op in debatten binnen Settler Colonial- en Critical Whiteness Studies, en hoewel de meeste stemmen volhouden dat witte settlers wel degelijk een rol te spelen hebben in het dekoloniale project en de strijd tegen systemisch racisme, bestaat er tot nu toe geen systematische analyse van hoe een dergelijk engagement er kan uitzien. Om hieraan tegemoet te komen baseert dit onderzoek zich op de ervaringen van verschillende generaties witte Zuid-Afrikaanse activisten. Het zal observeren hoe deze activisten tijdens hun engagement in verschillende bewegingen geconfronteerd worden met het ethisch-politieke probleem en analyseren hoe de perceptie van 'The Problem of White Settler Action' doorheen de tijd veranderd is en welke strategieën ontwikkeld zijn om er een antwoord op te bieden. Deze case studies zullen dan de basis vormen voor een theoretisch kader dat inzicht schept in het potentieel maar ook de limieten van allianties tussen witte settlers en bevrijdingsbewegingen.