Gezichtsverlies heeft een enorme impact op patiënten en hun omgeving. De oorzaken van gezichtsverlies bevinden zich vaak in afwijkingen in het genetisch materiaal van cellen in het netvlies. Messenger RNA (mRNA) toediening naar het netvlies heeft het potentieel om deze genetische afwijkingen te corrigeren en zo het gezichtsverlies te beperken of zelfs ongedaan te maken. Om het mRNA toe te dienen wordt het verpakt in een nanopartikel dat het mRNA helpt om de juiste cellen te bereiken. De meest veilige methode om therapieën aan de achterkant van het oog af te leveren, is de injectie in het glasvocht van het oog, waarna de nanopartikels door het inner limiterend membraan dienen te bewegen naar de retinale cellen. Om dit proces zo efficiënt mogelijk te maken, hebben we als eerste doel om de nanopartikels zo klein mogelijk te maken (< 80 nm). Ten tweede dient het mRNA nadat het de cel bereikt, efficiënt overgeschreven te worden tot het coderende proteïne. De cel heeft echter verdedigingsmechanismen (aangeboren immuniteit) die het mRNA herkennen en vernietigen. We willen de overlevingstijd van mRNA in de cel verlengen door 1. een mRNA molecule te evalueren die in staat is zichzelf te vermenigvuldigen in de cel en 2. mRNA toediening te combineren met inhibitoren van de aangeboren immuniteit zodat het minder wordt herkend en afgebroken. Ten slotte willen we de toepasbaarheid van 'normaal' mRNA vergelijken met 'zelf-vermenigvuldigend' mRNA om retinale cellen genetisch te corrigeren.