In alledaagse conversaties maken Spaanstaligen frequent gebruik van vocatieven, gedefinieerd als directe aansprekingsvormen. Naast prototypische eigennaam-vocatieven, hebben Spaanstaligen een uitgebreid aanbod aan soortnamen en adjectieven ter beschikking die verschillende interpersoonlijke functies vervullen in het discours. Hierdoor worden vocatieven beschouwd als een opvallend productieve categorie in het Spaans, zowel in termen van token- als van type-frequentie. Dit project beoogt een gedetailleerde analyse van het gebruik van de nominale vocatieven in hedendaags Spaans vanuit een cognitief-functioneel perspectief. Een initiële taalkundige studie focust op de formele en functionele eigenschappen van de Spaanse vocatief, die dan zullen belicht worden binnen een bredere interactieve context. Daarbij zullen een brede waaier aan sociologische (bv. leeftijd/gender) en context-gerelateerde (bv. interpersoonlijke relatie) variabelen onderzocht worden. Aangezien de manier waarop mensen spreken nauw verbonden is met persoonlijkheidskenmerken en psychologisch relevante situatiekenmerken, zal het vocatief-gebruik ook onderzocht worden in correlatie met persoonlijkheidsvariabelen en situatiepercepties. Corpusanalyses worden gecombineerd met experimentele methodes (persoonlijkheidstest en situatiebeoordelingen) om de onderliggende motivaties en effecten van de productiviteit van de vocatief te vatten.