Bilaterale Investeringsovereenkomsten (BITs) geven juridische bescherming aan investeringen van buitenlandse investeerders en zijn de belangrijkste bron van internationaal investeringsrecht (IIL). BITs zijn momenteel erg controversieel, doordat ze vaak buitenlandse investeerders het recht geven om staten voor een internationaal arbitragehof te brengen (“ISDS”). BITs bestonden echter al decennia alvorens ISDS recent belangrijk werd. We weten weinig over de vroege geschiedenis van BITs, de periode 1959 (eerste BIT tussen West Duitsland-Pakistan) - 1989 (begin sterke stijging in aantal BITs), ook al waren veel hedendaags gebruikte bepalingen in BITs reeds dan aanwezig. Nu de overheidsarchieven open zijn, wil dit onderzoek meer inzicht geven in deze periode op drie niveaus (juridische bepaling, verdragsvorm, en regime). Hiervoor maak ik gebruik van case-studies en vergelijkingen tussen de belangrijkste West-Europese staten, waar deze verdragen eerst ontstonden. Het onderzoek wil verklaren waarom men BITs ontwikkelde, hoe hun “makers” sommige bepalingen interpreteerden, en hoe het aantal BITs toenam. Het onderzoek is het eerste van zijn aard dat uitgebreid de archieven consulteert, en wil de relatieve leemte aan historische studies binnen IIL helpen vullen. Het historisch perspectief helpt om de oorspronkelijke rationale om BITs af te sluiten, en de betekenis van bepalingen in BITs, beter te begrijpen, wat relevant is voor het huidige debat over de “legitimiteitscrisis” van IIL.